Ollie, de geliefde woestijnlynx die sinds 2013 in onze dierentuin woonde, werd in oktober gediagnosticeerd met diabetes en later pancreatitis. Ondanks intensieve zorg en nieuwe behandelingen verslechterde zijn toestand, wat leidde tot de moeilijke beslissing om hem te laten inslapen. Zijn verhaal herinnert ons eraan dat het verzorgen van dieren niet altijd even leuke momenten kent, maar dat hun welzijn altijd voorop staat.
Lees meerTag Archief van: Katachtigen
Beter weer komt met een baby binturong (of beermarter) hier in Pakawi Park! 5 Augustus wou mama Mayumi niet uit de nestbak komen, al snel werd duidelijk waarom! Eind augustus verwachten we dat het jong de eerste stapjes buiten zal zetten dus kom zeker kijken, misschien zie jij het als eerste?
Lees meerDat we nu net het snelste landdier ter wereld moeten tonen met drie poten lijkt niet zo ideaal. Toch zijn we fier dat we cheeta Speed door een moeilijke periode getrokken hebben en dat hij nu pijnvrij door het leven kan. Lees hier meer.
Lees meerPapa’s zijn in de dierenwereld erg uiteenlopend, van goede huisvaders tot moordzuchtige dreigingen. Laat ons beginnen met enkele mooie voorbeelden.
Van de dieren in ons park is het witoorpenseelaapje misschien wel het mooiste voorbeeld. Als de jongen geboren worden zullen ze na enkele dagen niet meer aan de mama hangen, maar wel aan de papa. Zo kan het vrouwtje zonder extra ballast op haar gemak voldoende foerageren. Enkel voor het zogen geeft het mannetje de jongen terug af aan het vrouwtje.
Maar het kan nog straffer, bij het zeepaardje draagt het mannetje zelfs de ongeboren jongen in een soort buidel. Dus hier is het mannetje eigenlijk “zwanger”.
Maar het kan ook anders. Bij onze tijgers en panters bijvoorbeeld, trekt het mannetje zich eigenlijk niks aan van de jongen. De moeder zorgt voor de jongen en moet zelfs oppassen dat een mannetje haar jongen niet doodbijt om haar terug vruchtbaar te krijgen. Bij leeuwen is deze ‘infanticide’ erg bekend, al gebeurt het hier vooral bij een overname van een troep waarbij het de ‘stiefkinderen’ zijn die doodgebeten worden. Leeuwen zijn dus geen geweldige pluspapa’s.
Maar een meer klassieke verdeling kan ook, waarbij de man zorgt voor de ‘vrouw aan de haard’. Neushoornvogels, zoals onze trompetneushoornvogel bijvoorbeeld, metselen hun vrouwtje in de boomholte in en brengt haar én de jongen voedsel.
Speed heeft zijn naam niet gestolen, moest het een probleemloze cheeta zijn. Cheeta’s of jachtluipaarden zijn immers de snelste landdieren die er zijn. Maar Speed is hier toegekomen met een klein ‘probleempje’, namelijk met een medisch implantaat van een complexe botbreuk in het dierenpark waar hij geboren is. Hij zal dus nooit de snelste worden.
In ieder geval dat implantaat ‘had’ hij, want op 31 maart is het medisch implantaat verwijderd. Dat was nodig omdat dit geplaatst is geweest toen het dier nog jong was en het bot sindsdien ook nog gegroeid is. Daardoor komt er te veel spanning op het implantaat. Na verloop van tijd komen de schroeven té vast te zitten en duwt het implantaat te strak tegen de huid.
Voor deze operatie deden we een beroep op de Universiteit van Gent. Waar onze nieuwe dierenarts Robby van Leeuwenberg ook gedeeltelijk werkzaam is. Deze gecompliceerde operatie werd uitgevoerd door een team van maar liefst 8 mensen waaronder 3 chirurgen met 2 assistenten én 3 anesthesisten die constant de verdoving gemonitord hebben. Daarnaast is er nog een apart maagonderzoek geweest en hebben we meegewerkt aan wetenschappelijk onderzoek door ook een hartecho en nieronderzoek te laten doen. Onze eigen dierenarts Robby van Leeuwenberg deed daarbovenop nog een vruchtbaarheidsonderzoek. Verzorgers Dieter en Katrien waren er ook bij en verzorgden het transport van het dier. Er zijn dus maar liefst 14 mensen betrokken geweest bij een ingreep die 7 uren in beslag genomen heeft, de rit niet meegerekend.
Speed heeft na de operatie een middel gekregen waardoor hij een beetje ‘mellow’ wordt zodat hij minder pijn heeft en minder de behoefte heeft om aan de wonde te likken. Een cheeta met een lampenkap op zijn kop is immers niet ze elegant of aerodynamisch natuurlijk.
Niet enkel de cheeta’s of jachtluipaarden zijn snel, ook onze capabele techniekers. Eens ze zich op een project richten gaat het snel vooruit.
Pakawi park is al jaren bekend om zijn jachtluipaarden. Het werd dus tijd om het oude verblijf een complete make-over te geven met enkele leuke speelse elementen voor onze kleine of grote, avontuurlijke bezoekers. Die zullen via een sluipweg op zoek kunnen gaan naar een gestrande terreinwagen om van hieruit deze prachtige dieren te ontdekken. We leggen nu de laatste hand aan de omheiningen. Het verblijf bestaat uit twee delen. Vanaf volgende week zal het tweede gedeelte in gebruik genomen worden .
Alles werd onder de loep genomen zoals een véél beter geïsoleerd binnenverblijf met drie volledig nieuwe binnenperken. Maar ook de groene tuindraad die dienst deed als omheining is nu vervangen door een stevigere en hogere omheining. Het perk zal opdeelbaar zijn, zodat we in de toekomst een beetje kunnen schuiven met dieren tussen verschillende binnen-en buitenverblijven naargelang er nood aan is. Ook aan de bezoeker is gedacht, een groot raam levert toeschouwers en fotografen een ander beeld op en de gestrande terreinwagen geeft ook een aparte beleving, die haalt dan wel geen 100 km/u meer.
De keuze om dit verblijf nu te renoveren heeft ook nog een bijkomende reden, we hebben namelijk ook nieuws te melden op vlak van de jachtluipaarden zelf. Bezoekers kennen Jaffa en zijn zoon Speed natuurlijk al een tijdje. Maar eens het nieuwe verblijf af is zal ook vrouwtje Sedona haar intrede doen in ons park. Ze zit al een tijdje in quarantaine en had wat extra zorg nodig, maar nu is ze tiptop en kan ze binnenkort haar intrede doen in haar nieuwe stek. Speed zal even moeten recupereren van een flinke operatie, maar dat bespreken we binnenkort in een ander artikel van zodra we zicht hebben op zijn herstel.
Het verblijf van de jachtluipaarden renoveren kadert in een project rond het aanpassen van vele verblijven van de grote roofdieren. Naast de jachtluipaarden zijn ook reeds de tijgers en de witte leeuwen aangepakt, benieuwd wat het volgende zal zijn?
We werken reeds jaren samen met de firma REFONA om bloedluizen te bestrijden. Deze mijten (geen luizen) komen voor op wilde vogels en kunnen hun weg vinden naar jouw kippen maar ook naar onze vogels én onze reptielen. Deze ecologische en duurzame manier van bestrijding hebben we dit jaar uitgebreid met een kleine 250.000 nieuwe bewoners van ons park per week voor de bestrijding van steekvliegen.
Dutchy’s® zijn roofmijten die actief op deze bloedmijten jagen. Ze zorgen voor een biologische bestrijding met een evenwicht tot gevolg. Met andere woorden, ze gaan mogelijk niet de bloedmijten voor 100% weg krijgen, maar wel de populatie tot bijna niets reduceren. Komen er dan nieuwe bloedmijten binnen, geen probleem, er staat een leger roofmijten klaar! Bij chemische bestrijding is er zo geen buffer.
Nu hebben we dit jaar onze samenwerking uitgebreid, met name voor de bestrijding van de steekvliegen of stalvliegen (Stomoxys). Je kent ze wel, het lijken gewone huisvliegen maar ze kunnen vervelend bijten. Ook onze dieren hebben last van deze vliegen en de klimaatverandering lijkt deze vliegen gunstig gezind. Ze zijn er vroeger, ze zijn met meer en ze blijven langer. Tijd dus om oplossingen te zoeken om de last te verminderen voor onze dieren. Niet enkel de savannedieren, maar ook de leeuwen en de wolven bijvoorbeeld hebben last van deze bijtvliegen. Chemische bestrijding is niet eenvoudig aangezien de actieve stof om insecten te bestrijden niet goed is voor katachtige roofdieren.
We kregen 2 legers om de vlieg te bestrijden, de mijt Macrochelys robustulus heeft het gemunt op de eitjes van de vliegen. Je zet ze uit op plaatsen waar mest of voedselresten liggen (mesthoop of container). Zo’n 150.000 van deze diertjes kwamen er per week aan in ons park. Dan hebben we ook nog de sluipwesp Muscidifurax raptorellus die het gemunt heeft op de poppen van de vlieg. Als de vliegenmade verandert in een pop legt de sluipwesp eitjes in de pop waardoor er geen vlieg maar enkele sluipwespen uit de pop komen. Deze kan je uitzetten in het verblijf zelf omdat de wespjes Van deze wespen kregen we er zo’n 90.000 per week bij in deze testfase. Voor wie schrik heeft van wespen, je kan zien op de afbeelding dat het hier niet om de klassieke wespen gaat, ze geven geen last naar mensen toe en steken niet.
Op de schermen in het park kan je de camerabeelden zien in het nest van de servals waar moeder Safia haar 2 jongen verzorgt. Maar zij zijn niet alleen, vele andere diersoorten zagen reeds het levenslicht dit jaar, waaronder enkele ‘speciallekes’.
Zoals ieder jaar doen onze kapucijnapen en doodshoofdaapjes ook weer mee waar telkens 2 jongen geboren zijn in de groep. Bij de ringstaartmaki’s werd er dan weer één jong geboren. Dus de primaten doen hun best om hun genen voort te zetten. Op de savanne kwam er een jonge elandantilope bij en bij de overige zoogdieren zagen 2 toepaja’s en 1 stekelvarken het levenslicht. Maar de grote publiekslievelingen zijn de 4 kleine stokstaartjes.
Bij de vogels was het ook een vruchtbaar jaar, met enkele klassiekers zoals de rode ibissen, grijze kroonkraanvogels en kuifseriema’s die jongen kregen. Maar ook de roodkuiftoerako’s, schildraven en grijze tokken hebben zich kunnen voortplanten.
Tenslotte zijn er bij de vogels ook twee erg opmerkelijke soorten waar we erg fier op zijn dat er jongen geboren zijn. Na enkele jaren hebben eindelijk de grote vasapapegaaien nog eens een jong. Deze zeldzame zwarte papegaaiachtige uit Madagaskar verdient zeker onze aandacht, hij is veruit de meest speciale papegaaiachtige in ons park en de jaarlijkse geboortes in Europese dierentuinen kan je op één hand tellen. En bij de blauwkeelguans spreken we over een primeur voor het park. Deze Zuid-Amerikaanse hoenderachtige vliegen vrij in onze tropenhal, en dat is blijkbaar goed voor het libido want we mochten 4 jongen verwelkomen bij deze onbekende en helaas vaak onbeminde soort. Kom ze zeker eens bezoeken en je zal zien dat ook deze soorten de moeite waard zijn voor een dierentuinbezoek.
Onze tijgerin Iwa had last van een tandprobleem in de grootste tand denkbaar, de bovenste hoektand. Hier een oplossing voor vinden is geen sinecure, tijd voor Pakawi Park om weer een stapje verder te gaan in de zorg voor de dieren.
Lees meerPakawi Park in Olmen (Balen) verhuisde woensdag twee fossajongen naar Monde Sauvage in Aywaille. Daarmee zet het dierenpark de volgende stap in het Europees kweekprogramma voor het zeldzame roofdier uit Madagascar.
Lees meer