Ollie, de geliefde woestijnlynx die sinds 2013 in onze dierentuin woonde, werd in oktober gediagnosticeerd met diabetes en later pancreatitis. Ondanks intensieve zorg en nieuwe behandelingen verslechterde zijn toestand, wat leidde tot de moeilijke beslissing om hem te laten inslapen. Zijn verhaal herinnert ons eraan dat het verzorgen van dieren niet altijd even leuke momenten kent, maar dat hun welzijn altijd voorop staat.
Lees meerOntmoet Yasha en Lyov, twee bijzondere sneeuwuilen die sinds begin mei hun intrek hebben genomen in Pakawi Park. Ondanks Yasha’s verloren vliegvermogen, bieden we haar een liefdevol thuis waar ze kan gedijen.
Lees meerVoor veel bezoekers zal het niet opvallen; we hadden twee gestreepte hyena’s, en we hebben nu nog steeds twee gestreepte hyena’s. Toch is er een wissel gebeurd op 5 oktober. Ontdek hier het hoe en waarom.
Gestreepte hyena’s zijn veel minder bekend dan de bekende gevlekte hyena’s. Reden te meer voor Pakawi Park om de gestreepte variant in de kijker te zetten. Er is echter één klein probleempje, en dat is het feit dat deze hyena geen groepsdier is, zoals zijn gevlekte neefje. Mensen denken vaak dat hyena’s groepsdieren zijn omdat de gevlekte hyena in groepen leeft. Maar net als bij andere katachtige roofdieren is dat de uitzondering op de regel, net als bij leeuwen, bijvoorbeeld. Helemaal solitair zijn ze dan ook weer niet; ze hebben een complexe sociale structuur waarbij ieder dier zijn ‘personal space’ soms nodig heeft. Ze zijn daarom erg moeilijk te managen in kweekprogramma’s.
Ja, je leest het goed. Hyena’s zijn ‘katachtige roofdieren’ (Feliformia), ook al behoren ze niet tot de familie van de echte katachtigen (Felidae). Dit helpt ook om hun asociale kantje beter te begrijpen.
Tinka (het vrouwtje) en Ed (het mannetje) konden het helaas helemaal niet goed vinden met elkaar. Nu hebben wij wel een duo-verblijf, waar de dieren elk hun eigen buiten- en binnenverblijf hebben. Maar het doel is toch om een compatibel paartje te hebben die samen het hele terrein kunnen gebruiken. En het kweekprogramma helpt ons hierbij. In Frankrijk (Obterre) waren jonge hyena’s die bij de moeder weg moesten, en in Bouillon (België) zat een mannetje alleen. Dus wij vangen het jonge mannetje op, en in Bouillon gaan ze ons mannetje van 12 jaar oud samen proberen te zetten met een ander oud mannetje, in de hoop dat ze toch nog wat sociale interactie hebben op hun oude dag.
Het nieuwe mannetje (Capé) is nog maar anderhalf jaar oud. Als hij goed met Tinka (13j) overweg kan, mag hij er misschien wel bij, maar de bedoeling van het kweekprogramma zal vooral zijn om hem een genetisch geschikt vrouwtje te geven als Tinka er niet meer is. Ze zullen ook sociale interacties kunnen vertonen doorheen de afscheiding van hun verblijf. Als ze tekenen vertonen om bij elkaar te willen zijn, dan is dat dus mogelijk. We zijn benieuwd.
Wie goed kijkt, ziet een kleine ET die zich vastklampt aan de moeder. Baby witwanggibbons lijken iets weg te hebben van buitenaardse wezentjes, met hun grote kop en slanke ledematen. Ze hebben ook erg weinig vacht bij de geboorte. Toch is het een volkomen normale babygibbon die op 8 oktober het levenslicht zag in onze groep.
Witwanggibbons leven in familiegroepen waar oudere broers en zussen vaak lang in de groep blijven. Grote zussen Ratana (2016) en Vanida (2020) leren op deze manier van de ouders hoe ze later voor een kleintje moeten zorgen. Apen zijn, net als mensen, intelligente dieren, maar dat betekent ook dat ze nog veel moeten leren in het leven. Hoe slimmer je bent, des te meer je moet leren, zo blijkt. Primaten leren ook vaak van elkaar wat eetbaar is en wat niet. Zelfs kennis van medicinale kruiden kan van generatie op generatie worden doorgegeven in een primitieve vorm van cultuur binnen bepaalde familiegroepen. Dit laat zien dat het niet zo eenvoudig is om dieren die niet in het wild zijn geboren (ex-situ) weer in het wild te introduceren. Daarom zouden herintroducties altijd een aanvulling moeten vormen op lokale bescherming. Op die manier kan de kennis bij het vormen van nieuwe paren toch nog worden doorgegeven vanuit de ‘wilde’ populatie.
Voor grote zus Ratana zal de tijd wel komen dat ze haar eigen familie wil stichten, maar zolang het goed gaat, blijft ze bij de moeder om zo veel mogelijk te leren over de opvoeding. Ook al hoeven ze in de dierentuin niet echt selectief te zijn in wat ze eten, omdat alles wat ze hier van de verzorgers krijgen ongevaarlijk is.
Helaas kan niet hetzelfde gezegd worden over wat ze van de bezoekers krijgen. Dus hierbij nogmaals de vriendelijke oproep om onze dieren niet te voeren. Onze apen volgen specifieke diëten waar weinig tot geen fruit in zit, dus zelfs het bijvoederen van ‘ongevaarlijk’ fruit kan nadelige gevolgen hebben voor hun gezondheid.
Flashback ‘retrieverdag’
Omdat honden welkom zijn in Pakawi Park zetten we dat graag in de kijker. Zo was ook de ‘retriever-dag’ in augustus een succes te noemen. Mogelijk houden we in de toekomst meerdere rassendagen per jaar, hou het in de gaten zodat ook jij met je trouwe viervoeter eens op één van onze rassendagen kan langskomen. Maar ook op de dag van het therapiedier op zaterdag 18 November is iedereen welkom, zonder meerkost.
Therapiedier;
Dieren hebben vaak een therapeutische invloed op mensen, of het nu onze eigen huisdieren zijn of als we verwonderd zijn door wilde dieren. Daarom bundelt Pakawi Park de krachten met Toscanzahoeve om op zaterdag 18 november de Dag van het therapiedier te organiseren in Pakawi Park, waarbij honden altijd welkom zijn. Je kunt deelnemen aan een of meerdere workshops of lezingen op die dag zonder extra kosten. We vragen je echter wel om je even in te schrijven, zodat je verzekerd bent van een plek. Meer informatie over het hoe en waarom van deze dag vind je HIER.
Omdat dieren vaak therapeutisch werken voor mensen of gewoon plezier en betekenis brengen, krijgen huisdieren veel aandacht in onze samenleving. Niet iedereen kan echter een huisdier onder optimale omstandigheden houden. Daarom zijn er centra die therapiedieren kunnen bezorgen, bijvoorbeeld in scholen, rusthuizen of andere centra.
Ook dierentuinen spelen soms een vergelijkbare rol in dit opzicht. Wilde dieren zijn immers geen huisdieren, maar ze kunnen ook mensen inspireren, hoop geven of tot rust brengen, en zijn daarom soms ook therapeutisch.
Om deze overlap te benadrukken, organiseren we in Pakawi Park de Dag van het therapiedier, waarbij Inge Pauwels van Toscanzahoeve beschikbaar is voor enkele workshops. Het werken met therapiedieren vereist immers ook kennis van hondengedrag, en dat willen we delen met onze bezoekers, met of zonder hond aan hun zijde. Je kunt kiezen uit een workshop hondenfitness, een begeleide wandeling met uitleg over gedrag en socialisatie, en een workshop speuren en denkspel. We kaderen deze dag in ons ‘Pakawi Education Centre’ waarbij het de bedoeling is de bezoeker op een plezierige manier iets bij te leren.
- Ontvangst vanaf 10:00
- 10:00 – 12:45 Doorlopend info diensten Toscanzahoeve en kennismaking Therapiedier
- 10:15 – 11:00 Speuren en hondenwandeling
- 11:00 – 12:00 Hondenwandeling
- 11:00 – 15:30 Hondenfotografe Carine Baldewijns
- 12:00 – 12:45 Fitness en hondenwandeling
Schrijf je vrijblijvend in door een e-mail te sturen naar info@pakawipark.be met als onderwerp ‘Dag van het therapiedier’ en geef aan welke workshops of lezingen je graag wilt bijwonen. Op de dag zelf kun je aansluiten als er nog plaats is, maar dat is niet gegarandeerd, dus vrijblijvend inschrijven wordt sterk aanbevolen. Deze informatie wordt gedeeld met de betrokken instructeurs.
Een dag om dierenverzorgers te waarderen
Internationale Dierenverzorgersdag is een jaarlijks evenement dat wordt gevierd om erkenning en waardering te tonen voor toegewijde dierenverzorgers over de hele wereld. Deze dag valt op 4 oktober, samen met Werelddierendag. Dit is logisch, aangezien zij zich het hele jaar door inzetten voor dieren, niet alleen op Werelddierendag.
Dierenverzorging is geen 9-tot-5-baan. Zelfs als je klaar bent met je werk, ben je in je gedachten nog steeds bezig met vragen als ‘wat kan er beter’ of ‘waar moet ik morgen op letten’. Ervaring zorgt ervoor dat deze mensen vaak op tijd kunnen ingrijpen, bijvoorbeeld om de voortplanting te bevorderen of negatieve interacties te voorkomen. Ze kunnen vaak subtiele gedragsveranderingen bij dieren opmerken, waardoor de dierenarts misschien nog kan helpen.
Zonder attente verzorgers die letten op gedrag, voeding, nestplaatsen en meer, zouden we niet zo veel bijzondere geboortes hebben gehad, zoals fossa’s, beermarters, vasa-papegaaien, blauwkeelgoeans, bonte vari’s, ibissen en kraaghagedissen, om er maar een paar te noemen.
We kunnen voor leuke diersoorten zorgen, maar zonder de verzorgers zijn we niets. We willen dan ook alle verzorgers die zich dag in dag uit inzetten, hebben ingezet of zich in de toekomst zullen inzetten, van harte bedanken. Geef ze vandaag gerust een schouderklopje, want zij hebben ervoor gezorgd dat we tot op de dag van vandaag een leuke, educatieve collectie hebben, waarvan we hopen dat de volgende generatie geïnspireerd raakt om het nog beter te doen op het gebied van dierenwelzijn, duurzaamheid en educatie.
Het moet ook gezegd worden dat de baan niet altijd rozengeur en maneschijn is. Ondanks dat we de beste verzorgers hebben is er altijd teleurstelling, verdriet, ziekte of verlies. Zonder dood is er geen leven en zonder pijnlijke of moeilijke momenten zouden we niet zo trots zijn op de successen die we behalen. Je moet dus ook tegen een stootje of onaangename geuren kunnen om dierenverzorger te zijn. Knuffelen is geen dagelijkse taak, sommige dieren zijn ronduit gevaarlijk en niet ‘dankbaar’ voor hun verzorger. Ook deze dieren verdienen onze zorg.
Dat wij de beste dierenverzorgers hebben is ook voor de buitenwereld duidelijk. Onze mensen zijn al uitgeweken naar allerlei andere dierentuinen, dierenparken of scholen. Wij hopen dat ze toch een stukje van hier meedragen in hun verdere carrière. Er studeren jaarlijks nieuwe mensen af, die ook een kans verdienen.
Ben jij een van die jongeren die overweegt om met dieren te werken? Dan willen we nu alvast de tip geven dat er in Pakawi Park op 18 november, ter gelegenheid van de Dag van het Therapiedier, een voordracht zal zijn van Dorien Claes. Zij zal spreken over de opleiding dierenzorg, waarin ze al vele jaren een zeer actieve rol speelt. Verder zullen er die dag workshops zijn over omgang met honden, in samenwerking met Toscanzahoeve. Binnenkort kunnen we meer informatie hierover verstrekken, dus zorg ervoor dat je deze datum alvast vrijhoudt in je agenda.
Madagaskar heeft al een speciaal plaatsje in ons hart want onze lemuren zoals de ringstaartmaki, de bonte vari, de rode vari en de witkopmaki zijn al goed vertegenwoordigd. Maar ook de grote vasa papegaai, de kleine egeltenrek en de dumerils grondboa zijn endemisch aan Madagaskar. Nu is er een Malagassiër bijgekomen in de vorm van een hondskopboa.
De Madagaskar hondskopboa (Sanzinia madagascariensis) is een zeer mooie slang met een groen en wit patroon als ze volwassen zijn. Als baby zijn ze rood met wit. Dieren die een andere kleur of tekening hebben als volwassen dier dan als baby hebben een zogenaamde ontogenetische kleuromslag. Dikwijls is dat een aanpassing aan de omgeving waarbij baby’s beter beschermd zijn door een andere kleur kwestie camouflage of waarschuwingskleuren.
Andere boombewonende pythons en boa’s hebben dat soms ook, baby’s van de echte hondskopboa uit Zuid-Amerika zijn ook rood van kleur. De groene boompython uit Indonesië en Papua Nieuw-Guinea heeft dan weer óf rode óf knalgele jongen. Dat dezelfde kenmerken onafhankelijk van elkaar ontstaan, gebeurt vaker als iets een groter overlevingsvoordeel biedt. Dit noemen we convergente evolutie.
Sanzinia’s zijn slangen die beschermd zijn door CITES I en ze hebben zelfs een eigen Europees kweekprogramma (EEP).
Onze Sanzinia’s zijn nu 3 jaar oud en groot genoeg om in hun verblijf te kunnen. Je vindt ze in het reptielenhuis nabij het bootjesbad. Een klein plekje Pakawi Park dat sommige mensen moeilijk vinden maar dat zeker de moeite waard is om ze te (be)zoeken.
De bizons zijn helaas moeten vertrekken uit ons park, maar met een goede reden. Meer ruimte voor de savannedieren drong zich op.
Soms kies je beter om een diersoort te laten gaan ten voordele van het welzijn van anderen. Recent zijn enkele groepen van savannedieren herschikt en nieuwe individuen brengen ook altijd nieuwe relaties met zich mee. De gnoe kreeg 2 vrouwtjes erbij, waardoor hij nu dé man is. De waterbok, vanuit het natuurhulpcentrum, kwam ook bij 2 vrouwen terecht en denkt ook dat hij dé man is. De impala kwam hier ook bij 2 vrouwen terecht en trekt er zich niks van aan dat hij de kleinste is. Ondanks het feit dat ze gelukkig geen interesse hebben in elkaars vrouwen moeten ze blijkbaar toch de macho uithangen door elkaar wat te bekampen. Dat is niet zo’n groot probleem als er ruimte genoeg is en de dieren ook wat uit elkaars weg kunnen gaan. En de echte mannen, onze drie bachelor algazellen, vinden dat natuurlijk ook wel ok. En dan heb je nog de zebra’s die alle nieuwkomers komen lastigvallen omdat ze hen niet kennen.
Het perk van de bizons is nu opengesteld voor de savannebewoners die al aan de zuidkant van het savannegebouw zaten, maar in een later stadium komen de algazelles er ook gezellig bij samen met de zebra’s. zij zitten nu aan de Noordkant samen met de olifant en de giraffen maar kunnen straks onder de brug weer héél de savanne benutten.
Wij kruisen onze vingers dat alles nu in relatieve harmonie zal samenleven, voor de dieren is het allemaal een goede verrijking dat er telkens wat verandert en er telkens nieuwe relaties ontstaan. Een beetje sparren hoort er al eens bij maar pestkoppen worden aangepakt en moeten even in het strafhoekje.
Dit is een spreekwoord dat eigenlijk wil zeggen dat de kinderen vaak op de ouders lijken, maar wij bekijken dat weer anders natuurlijk. Want raven en kanarievogels hebben ook iets gemeen; het zijn namelijk beide (raar maar waar) ‘zangvogels’.
Niet alle zangvogels zijn kleine en mooi gekleurde vogeltjes met een engelenzang. Raven staan eerder symbool voor het duistere en occulte, voor dood en verderf en als een slecht voorteken. Maar het is onze taak als dierentuin om folklore een beetje bij te stellen, zonder de waardevolle geschiedenis en de mythologische betekenis te vergeten uiteraard. Raven verdienen net zoals alle andere dieren ook positieve aandacht. Vanaf nu wordt het oude neusberenverblijf bezet door een koppel raven die het alvast leuk vinden om het hele terras in de gaten te houden.
De wilde raaf zou in onze streken een welkome ‘grote’ aaseter zijn, want door het gebrek aan aaseters zoals gieren en hyena’s zijn in onze streken vossen, marters, kraaien en vliegen maar enkele voorbeelden van dieren die in groten getale kunnen voorkomen omdat ze weinig concurrentie hebben. Hoe meer divers een ecosysteem is, hoe minder kans dat sommige soorten overdreven veel gaan voorkomen. Hoe sneller lijken door aaseters opgeruimd worden, hoe minder kans ook op de verspreiding van ziektes.
Vele mensen hebben het moeilijk met het verschil tussen raven, kraaien, roeken en kauwen maar toch zijn het allemaal weer andere soorten met elk hun eigen kenmerken. Wat de kraaiachtigen wel gemeen hebben, is een ongelooflijke intelligentie. Raven zijn vogels die bewezen hebben dat ze met elkaar kunnen communiceren over zaken die ergens anders plaatsvinden (displacement). Met andere woorden een raaf kan uitleggen aan een andere raaf dat er op een andere locatie gevaar schuilt of dat er iets te vinden is. Bijvoorbeeld jonge raven gaan andere jonge raven halen om zo met een grotere groep te zijn om een volwassen koppel territoriale raven van een kadaver weg te jagen. De intelligentie van deze dieren beginnen we nog maar net te begrijpen en er valt ongetwijfeld nog veel te ontdekken.
Dat ze zo slim zijn betekent wel dat de verzorgers ze moeten bezighouden met soort specifieke verrijking. Het oplossen van problemen is hun sterkte dus moeten de verzorgers méér problemen kunnen verzinnen dan dat de raven ze kunnen oplossen.
Beter weer komt met een baby binturong (of beermarter) hier in Pakawi Park! 5 Augustus wou mama Mayumi niet uit de nestbak komen, al snel werd duidelijk waarom! Eind augustus verwachten we dat het jong de eerste stapjes buiten zal zetten dus kom zeker kijken, misschien zie jij het als eerste?
Lees meer